– Puchatku… a co to jest ten coaching?
– Prosiaczku nie wiem, ale widzę, że Krzyś to bardzo lubi.
– Dużo tego robi.
– Tak i nie wygląda na zmęczonego, choć czasem taki zamyślony jest.
– Ciągle z kimś rozmawia, a jakby nie rozmawiał.
– Bo słucha. Słyszałem jak mówił, że to ważne.
– I ciągle o coś pyta tych, którzy przychodzą, jakby sam nie znał odpowiedzi.
– Zna Prosiaczku, jest bardzo mądry.
– To dlaczego pyta?
– Mówił, że to ważne, by dobrze pytać, że te dobre pytania coś otwierają i że mają moc.
– Moc?
– Tak, mają moc zmieniać życie.
– Ooo. To wielka musi być ta moc.
– A czasem tak cicho i nic nie słychać.
– Tak, to druga moc. Cisza.
– Aaaha. Ale po co?
– Człowiek potrzebuje ciszy. By usłyszeć siebie.
– Jak burczy w brzuszku?
– Nie Prosiaczku, jak burczy w sercu, jak się za czymś tęskni.
– Aha. I co dalej? Jak już wiesz, za czym tęsknisz, to co?
– To trzeba znaleźć drogę, by tam pójść.
– To trudne?
– I tak i nie. Jak już wiesz, gdzie chcesz iść, to Krzyś mówi, że to połowa sukcesu.
– A druga połowa?
– Druga połowa to plan i pomoc. Trzeba drogę zaplanować, narysować mapy, i skorzystać z pomocy tych co już poszli. Chociaż tak naprawdę każdy sam musi przejść swoją drogę.
– Czy to się nazywa filozoficzne?
– Nie wiem Prosiaczku, ale na pewno życiowe.
– I co dalej? Krzyś jest pomocą? Czy mapą?
– Mapę każdy ma swoją. A Krzyś słyszałem, że mówił, że on chce być tylko jak latarnia morska.
– Nie rozumiem. To ta droga jest przez morze?
– Chyba tak. Morze trudności, doświadczeń, lęków – podsłuchałem. I że czasem jest bardzo ciemno i człowiek nie wie gdzie płynąć, to wtedy taki coaching jest jak latarnia co daje światło, ale nie płynie za statek.
– Takie to piękne Kubusiu.
– Oj tak. Szczególnie jakbyś zobaczył twarze tych rozmówców.
– Widziałeś?!!
– Ciii. Tak, widziałem. Raz siedziałem w kącie, ale dobrze stamtąd widziałem i słyszałem. Przychodzą czasem smutni, pochyleni, wystraszeni. A wychodzą jakby coś zabłysło w oku i tak jakoś energiczniej.
– Niesamowite. Nasz Krzyś i takie cuda!
– Krzyś mówi, że to nie on, że to ten coaching.
– Aaaaha. To już lubię ten coaching. Jeśli ludziom pomaga, dodaje energii i pomysłów i mogą odnaleźć to za czym tęsknią, to naprawdę to jest piękne.
– O tak. Piękne jak niebo pełne gwiazd.